ب – گزاره های مربوط به وحشت آفرینی های ضد انسانی اخیر در برخی از مدارس:

بنا بر اخبار قابل اعتناء، در طی سه ماه گذشته در سکوت غیر مسئولانه و محافظه کارانه دولت ، تعداد قابل توجهی از مدارس و شهرها، آلودگی شیمیایی به وجود آمده و صدها نفر از دانش آموز دختر در محیط مدرسه مسموم و روانه بیمارستان شده اند! با تاخیر فراوان و بعد از اعتراضات خیابانی خانواده ها؛ و بعد از پی گیری برخی از دول خارجی بعد از حدود 70 روز دولت با کمال خونسردی و به زعم مهم نبودن وارد عمل شده است.

تنها یک مورد اطلاع رسانی توسط معاون وزیر بهداشت و درمان و آموزش پزشکی داریم که بر عمدی بودن و پلید بودن منویات بانیان تاکید دارند. در این بین جای گزارش مسئولانه وزیر آموزش وپرورش، مجلس، مدعی العموم و نهادهای امنیتی به خوبی مشهود است. البته مهم تر از غیبت غیر موجه موضع گیری های شفاف، جای اراده برخورد و معرفی آمرین و عاملین نا امن کننده مدارس و خانواده ها مهم تر است.

با نظر داشت گزاره های مسئولیت آور مربوط به حکمرانی و دولت که تنها به برخی از آن ها اشاره شد؛ واماندگی مجموعه دولت در حفظ امنیت محل تحصیل و القاء وجود منطقی خطر در محیط مدرسه و برای دانش آموزان پیام های مهمی را به همراه دارد:

1 - حمله رعب آفرین شیمیایی به مدارس دخترانه، نشان از رجعت و عقب گرد اخلاقی - فرهنگی در موضوع تحصیل دختران دارد.

2 - حمله رعب آفرین شیمیایی به مدارس دخترانه، نشان از درهم شکستن عزم مدنیت و توسعه بوده و حقیقتا موجب شرمندگی است. ای کاش آقای وزیر مسئولیت را می پذیرفتند و دست به اقدام موثری می زدند و یا اگر نمی توانستند استعفا می دادند.

3 - حمله رعب آفرین شیمیایی به مدارس دخترانه، و عدم گزارش شناسایی و دستگیری هیچ یک از عاملین و آمرین (تا مورخ 8/12/1401)، به اقرار فرماندهی فراجا محل تامل بسیار است.

4 - داوری افکار عمومی اما، درست یا غلط، حکایت از خودی بودن و خانه زاد بودن عاملین و آمرین افکار مسموم و مسمومیت آفرین برای دانش آموزان بی گناه دختر را دارد. اما به نظر می رسد، حملات پلید و غیر انسانی به مدارس را می توان به نام بنیاد گرایی دینی در ایران ثبت کرد. زمان و گستردگی حملات نشان از اعلام موجودیت و سازماندهی گسترده گروه تروریستی جدید در معادلات سیاسی ایران باشد. مدارای نهاد دولت با این پدیده عواقب امنیتی خطیری برای مردم ، حوزه های علمیه، مدنیت ایرانی و کشور خواهد داشت.