انا لله و انا الیه راجعون

رحلت غیر منتظره شخصیت کم نظیر آیت الله هاشمی رفسنجانی ، کسی که شهره به مرد بزرگ روزهای سخت و یکی از ارکان انقلاب و نظام اسلامی بود را به همه دوست داران و خانواده محترم ایشان تسلیت می گویم. مرگ ناگهانی ایشان از چند جهت برای جامعه موافق و مخالف ایشان نگران کننده بود:

1 - ایشان سمبل عقلانیت و اعتدال و وفاداری به مردم بودند و بسیاری احساس می کنند پشتوانه و پناهی را در قدرت از دست داده اند. در این بین میدان داری بیشتر افراطیون در عصر ادغام افراطیون و نظامیان ، در معادلات داخلی نوعی از توازن را برقرار می سازد که می تواند به تضییع گسترده تر حقوق شهروندی در کشور بیانجامد.

2 – در عرصه اقتصادی البته طرفداران اقتصاد باز و رقابتی و کسانی که تعاملات گسترده تر بین المللی را در انطباق بیشتری با منافع ملی می بینند، مسلما یکی از قدرتند ترین حامیان خود را در برابر جریان خود اتکایی افراطی از دست دادند. این در حالی است که فساد گسترده، شرایط عدم اطمینان جدی را برای سرمایه گذاری بوجود آورده است. همچنین تعدد کانون های تصمیم سازی و مدیریتی ، جریان داشتن رانت در کنار کانون های قدرت و ثروت و مانند آن از جمله مسائلی است که زندگی، معیشت و رضایت مردم را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. به سبب وجود چنین مسائلی امید بهبود و اعتماد مردم کاهش چشمگیری را نشان می دهد که با تیره تر شدن افق سیاسی البته روند کاهشی اعتماد مردم به دولت ادامه می یابد .

3 – در سیاست خارجی که امتداد سیاست داخلی است، تنش ها به حدی بالاست که ایران تنها با با بازی گری روی طناب نقش آفرینی کند. در چنین شرایطی البته فقدان مردان خردگرا و با تجربه سیاسی بالا و وفادار به ارزش های بینیادین البته خسارت بزرگی است.

به رغم چنین مشکلاتی ، که مولد آن هر چه باشد استبداد نهادینه شده در کشور یا نقش آفرینی های منفی شخصیت هایی که مسوولیت داشته اند از جمله آیت الله هاشمی رفسنجانی و یا دیگران شاید در برابر آنچه باید بشود خیلی مهم نباشد. مهم آن است تا اراده ها از هم اکنون متوجه دفع فساد، اصلاح گری امورو آبادانی این کشور باشد ، اکنون با رحلت مرحوم آقای هاشمی، وقت رفاقت و همدلی است. به نظر می رسد با وجود تهدیدات جدی مانند آقای ترامپ و شرکای منطقه ای او، نمی توان باز هم به آتش اختلافات و انحصار گرایی ها و حذف نیروها فکر کرد. وقت تبادل پیام های آشتی و همکاری  های عملی است. امید است کلیه مدیران ارشد جامعه ایرانی پیام پسین روزهای هاشمی را، که در سخنرانی های او مرتب نمود داشت؛ جدی بگیرند. تا مبادا نگرانی ها گسترش یابد و امید های باقی مانده نیز به یاس تبدیل شوند. پاسخگویی به آن وضعیت یقینا دشوار است.